Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Εμείς ξυπνήσαμε. Τα ΜΜΕ;
Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, από την μία άκρη του ΜΕΤΡΟ (Δουκίσσης Πλακεντίας) και στη κατεύθυνση προς Σύνταγμα, αδιαχώρητο στους συρμούς. Στο facebook (μέσω i-phone) τα μηνύματα και οι προσκλήσεις πάνε και έρχονται.
Μέχρι τον Ευαγγελισμό οι συρμοί έχουν φουλάρει, δεν πέφτει καρφίτσα. Αλλά για πρώτη φορά δεν ακούγεται κιχ. Ούτε «με πατάτε» ούτε «με σπρώχνετε» ούτε όλα αυτά τα κοσμητικά με τα οποία αλληλοστολίζονται καθημερινά οι επιβάτες και μετά φτάνουν στις δουλειές τους, ισοπεδωμένοι…
Παραδόξως, μέσα σ’ αυτό τον χαμό βλέπεις πολλά γελαστά πρόσωπα, χαμόγελα συνωμοτικά, λες και όλοι ετοιμάζονται για ένα μαζικό ραντεβού στα τυφλά. Αγνώστους θα συναντήσουν στο Σύνταγμα, αλλά εδώ δεν υπάρχει ο φόβος του άγνωστου. Δεν υπάρχει φόβος, γενικώς. Στη στάση «Σύνταγμα», χαμός.
Μέχρι να βγεις στην Πλατεία, πας βηματάκι βηματάκι. Ανθρώπινα κορμιά παντού, νέοι, οικογένειες με καρότσια και παιδιά στην αγκαλιά. Ποιος να τους πειράξει; Αγανακτισμένοι μεν, με πλατύ χαμόγελο δε. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Τα είδατε στα social media που αν δεν «γονάτιζε» το δίκτυο, θα «γονάτιζαν» αυτά, από τα σχόλια, τις φωτογραφίες, τα γέλια, την καζούρα με τα πανό.
Και το βράδυ στα δελτία; Περίεργα πράγματα. Λίγα λόγια, ειδησεογραφικά, ασυναισθημάτιστα, των 50 δευτερολέπτων και των φευγαλέων βίντεο. Χωρίς πολλά πολλά, χωρίς τον παλμό που ξεχείλιζε χθες από την έτσι κι αλλιώς πιο πολυσύχναστη πλατεία της Αθήνας.
Στη ΝΕΤ σουπεράκι και αναφορές για «πολύ κόσμο», στο Mega δυο κουβέντες πριν το τέλος. Κοτζαμάν συγκέντρωση και έπαιξε ειδησούλα πριν τα αθλητικά και τον καιρό. Η Αθήνα «ξύπνησε» χθες – κι ας λένε οι Ισπανοί ότι δεν το ‘παν έτσι – τα δελτία ειδήσεων και οι εκπομπές «ξύπνησαν» σήμερα.
Ενδεχομένως, σήμερα να υπήρχε υλικό, σήμερα να ξεπεράστηκε και ο φόβος των «εκτρόπων» που παραδοσιακά «καπελώνει» τις μεταδόσεις τέτοιων συγκεντρώσεων, σήμερα να έγινε κατανοητό ότι "έπηξε" το Σύνταγμα χθες και δεν επρόκειτο για 1000 - 2000 άτομα που μετέδιδε χθες δημοσιογράφος.
Πάντως και στο ραδιόφωνο – με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο Real και ο ΣΚΑΪ - έπαιζε… μουσικούλα, άντε και μερικές μικρές, κοφτές αναφορές από τους παραγωγούς.
Το διαδίκτυο στο μεταξύ "καιγόταν": φωτογραφίες, κείμενα, μεταδόσεις σε sites και blogs και παραδόξως όλα από καρδιάς. Ίσως αυτό το «ξυπνήστε» να μην ήταν μόνο για τους Έλληνες. Να ήταν και για τα Μέσα τους…
ΥΓ.: Αργά το βράδυ στο Mega "Η έρευνα" του Παύλου Τσίμα καταπιανόταν με τις αυτοκτονίες, λόγω οικονομικής κρίσης. Με τους απεγνωσμένους της Γαλλίας που δεν πρόλαβαν να αγανακτίσουν και προτίμησαν το απονεννοημένο. Μια χαρά έρευνα, καμία αντίρρηση. Απλώς, κάπως "παράφωνη" με τη χθεσινή μέρα που "ξεχείλιζε" από ελπίδα ή από ανάγκη για ελπίδα...
Μπαμπά γιατί είσαι... Αγανακτισμένος;
Δε με ενδιαφέρει πού θα οδηγήσει αυτό, δε με νοιάζει αν πετύχει ή όχι, δε με ενοχλεί καθόλου που ακόμα και τώρα υπάρχει κόσμος που στέκεται αρνητικά απέναντι του, το θέμα είναι πως έστω για λίγο, κάτι κινήθηκε.
Χθες είδαμε την πιο όμορφη συγκέντρωση, την πιο ειρηνική και την πιο… εύκολη. Για να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία…
Ποιοί είναι οι «Αγανακτισμένοι» που κατέκλυσαν το Σύνταγμα (VID)
«Για ποιόν καφέ στην Κηφισιά μου λες; Παράτα τα όλα και κατέβα με το μετρό στο Σύνταγμα. Είμαστε όλη η παρέα από τη Φιλοσοφική, εδώ. Φέραμε και τις κατσαρόλες και τις κουτάλες. Φέραμε και πανό. Ο Κώστας έφερε μέχρι και τα τύμπανα από το σπίτι του. Απόψε γιορτάζουμε. Φωνάζουμε και χορεύουμε στους ρυθμούς της ελευθερίας μας».
Η 21χρονη φοιτήτρια Αλεξάνδρα Κουντούρη, δεν σταμάτησε ούτε λεπτό κατά την άφιξή της στη χθεσινή διαμαρτυρία να μιλάει στο κινητό της τηλέφωνο προσπαθώντας να πείσει τους «κοιμισμένους» φίλους της, όπως είπε, να κατέβουν και εκείνοι στο Σύνταγμα.
Είναι μια από τους χιλιάδες Έλληνες διαδηλωτές που αποφάσισαν το απόγευμα της Τετάρτης να πάρουν τους φίλους τους και να γίνουν μία μεγάλη παρέα με όλους εκείνους που είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να δείξουμε τηναγανάκτισή μας.
Άνθρωποι που δεν είχαν ξανασυμμετάσχει σε διαδήλωση, εργαζόμενοι γονείς με τα μικρά τους παιδιά, έφηβοι που ακόμη δίνουν εξετάσεις, φοιτητές που προτιμούσαν τον καφέ από οποιαδήποτε διαδήλωση, 30ρηδες με κουστούμια και χαρτοφύλακες, άνεργοι που κλείνονταν στο σπίτι μετά από μία ακόμη απόρριψη και φυσικά συνταξιούχοι που κουράστηκαν να βρίζουν τους πολιτικούς από τον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή...
Όλοι ήταν εκεί για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά σε μία διαδήλωση πρωτοφανή για τον αυθορμητισμό της, τον ενθουσιασμό της και τον πολιτισμό που καμιά άλλη έως τώρα δεν είχε αφήσει να φανεί.
Δεν θύμωσαν με το σύνθημα των Ισπανών, δεν πείσμωσαν, απλώς ντράπηκαν! Ντράπηκαν επειδή ένιωσαν ότι έπρεπε να είχαν αντιδράσει από καιρό και δεν το έκαναν. «Δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι ελεύθερος» φώναζαν κατά διαστήματα οι διαδηλωτές.
Η αλλαγή ήταν ολοφάνερη. Ο Έλληνας διαδήλωνε ειρηνικά. Με ταμπούρλα, καραμούζες, κατσαρόλες, ευφάνταστα και χιουμοριστικά πανό, με χορό, μουσική, παλμό και κυρίως με ψυχή για το μέλλον. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι βρισκόσουν σε κάποιο φεστιβάλ. «Στο φεστιβάλ των ονείρων» όπως είπε ένας νεαρός διαδηλωτής. «Για πρώτη φορά ο εχθρός μας δεν είναι ο αστυνομικός, δεν είναι ο αντίπαλος συνδικαλιστής, δεν είναι ένας νόμος, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και το κράτος που δυστυχώς εμείς επιλέξαμε» εξήγησε στο NEWPOST.GR ο Κώστας Μπάκας.
«Εάν δεν μας αφήσετε να ονειρευόμαστε, εμείς δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε»
Ζοζεφίνα Π., 20 ετών, φοιτήτρια
«Κατέβηκα στη διαδήλωση γιατί είμαι εξοργισμένη. Είναι άδικο. Δεν αλλάζει κάτι αλλά οι νέοι πρέπει να επαναστατήσουν. Μπορούμε να περάσουμε το μήνυμα πως όλοι μαζί μόνο μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει».
Ελευθερία Κεραμτζή, 60 ετών, συνταξιούχος«Ήρθα σήμερα στη διαμαρτυρία για τα παιδιά μου. Για να αντισταθώ στην λεηλασία των πολιτικών. Για τη φτώχεια στην οποία μας έριξαν» 
Μανώλης Γρηγοριάδης, 40 ετών, εργαζόμενος«Είναι ώρα να φύγουν όλοι. Να φύγει η κυβέρνηση. Να φύγει η Τρόικα. Γι αυτό διαδηλώνω».
Χριστόφης Ισίδωρος, 74 ετών, συνταξιούχος
«Πρώτη φορά κατεβαίνω σε πορεία γιατί αυτή είναι μία λαϊκή συγκέντρωση. Τα παιδιά μου είναι εκτός Αθηνών αλλά νιώθω πως τους εκπροσωπώ εγώ. Αυτή είναι η συγκέντρωση της Ελλάδας. Υπάρχει Ελλάδα και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ανέκαθεν στήριζα τη χώρα μου. Και τώρα αυτή δεν με στηρίζει. Δεν ζητάω τόκο, μου χρωστάνε τη σύνταξή μου.»
Γιάννης Λ. 25 ετών«Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ παρέδωσαν τη χώρα στους ξένους. Δεν πρόκειται να δουλεύουμε σαν σκλάβοι για του άλλους. Αυτό φωνάζουμε, γι' αυτό ήρθαμε»
Ζακ Στεφάνου, 27, τραγουδοποιός«Είμαι εδώ, όπως ήμουν και σε όλες τις προηγούμενες διαδηλώσεις. Είμαι εξοργισμένος, όχι απλώς αγανακτισμένος. Όμως κυρίως είμαι ευτυχισμένος, που για πρώτη φορά μαζεύεται περισσότερος κόσμος από τους συνηθισμένους που ίδιους που ήμασταν. Τώρα πρέπει να τους πείσουμε όλους αυτούς εκεί μέσα ότι έχουμε πολύ πιο δυνατά όπλα όπως το πορτοφόλι και η ψήφος μας»
Νίκος Γ., 21 ετών, μέλος του κινήματος «300»«Από τις 22 Μαΐου, βρισκόμαστε όλο το 24ωρο στο Σύνταγμα και διαδηλώνουμε ειρηνικά για ένα καλύτερο μέλλον. Θα παραμείνουμε εδώ μέχρι να γίνει δημοψήφισμα. Είμαστε απλοί πολίτες, χωρίς χρώμα, που ζητάμε να γίνει δημοψήφισμα για το Μνημόνιο και άρση της βουλευτικής ασυλίας».
Νίκος, 34 ετών, δημόσιος υπάλληλος
«Πουλιέται η πατρίδα μου. Πρέπει να κάνω κάτι. Αρκετοί συνάδελφοί μου δεν κατεβαίνουν γιατί έχουν βολευτεί με το μισθό που παίρνουν. Έχει ήδη ξεκινήσει η άρση της μονιμότητας αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Έχω ξανακατέβει σε πορείες αλλά η σημερινή είναι ξεχωριστή γιατί είναι ανεξάρτητη.»
Τζένη, 15 ετών, μαθήτρια«Νιώθω πως το μέλλον μάς καταδικάζει αλλά εγώ θα μείνω εδώ γιατί με το να αποφεύγεις ένα πρόβλημα δεν σημαίνει πως το λύνεις. Έχω πολλά σχέδια για το μέλλον μου όπως να σπουδάσω Νομική και δεν υπάρχει λόγος να φύγω από την Ελλάδα».
Βασίλης, 27 ετών, εργαζόμενος«Ήθελα να δω αν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Δουλεύω περιστασιακά και είναι δύσκολα τα οικονομικά. Για το μέλλον δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί αλλά εγώ σκέφτομαι ήδη να φύγω στο εξωτερικό. Έμαθα από το Διαδίκτυο για τη συγκέντρωση και αποφάσισα να έρθω αν και δεν περιμένουμε να αλλάξει κάτι»
Θοδωρής Καρπούζογλου, 21, φοιτητής Φυσικής
«Ελπίζω σε κάτι όμορφο να γίνει, κάτι σαν όσα συμβαίνουν στην Ισπανία τις τελευταίες εβδομάδες. Ελπίζω στο να
κριθούν όλα τα μέτρα που είναι εις βάρος μας παράνομα. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον κάτι θα αλλάξει. Από αυτό το γεγονός εδώ στο Σύνταγμα, τίποτα.. Είναι όμως ένα μήνυμα τουλάχιστον για εμάς». Παναγιώτα Δημητρούλη, 60, είμαι ελεύθερη, σύνταξη δεν θα πάρω ποτέ
«Αυτή εδώ είναι μία διαμαρτυρία ελεύθερων και όχι δεσμευμένων. Μία διαμαρτυρία ειρηνική και δημοκρατική. Βλέπω μάτια με ελπίδα και χαμόγελο, ανθρώπους με ευγένεια και καλοσύνη. Κάθε μέρα θα είναι από εδώ και στο εξής ημέρα νέας διαδικασίας. Θα καταφέρουμε την υπέρβαση».
(Aπό τα αριστερά προς τα δεξία)
Κακλειδάκη Μαρία, 49, ιδ. υπάλληλος καθαρισμού«Να πάρεις πτυχίο να το κάνεις τι; Έχω δύο παιδιά. Ο γιος μου τελείωσε αρχιτεκτονική στην Αγγλία. Τώρα δουλεύει στην Ελβετία με 1.500 ευρώ. Η κόρη μου κάνει συλλογή από πτυχία και τα δείχνει στον ΟΑΕΔ. Τώρα κάνει κι άλλο μεταπτυχιακό. Τσάμπα... Οι Ισπανοί λέγανε ότι κοιμόμαστε. Εγώ ήρθα κατευθείαν από τη δουλειά. Το έμαθα από το Διαδίκτυο, το συζητούσαν και οι φίλοι μου. Δεν κοιμόμαστε».
Χριστίνα Κατωμέρη, 39χρονών, άνεργη«Ήταν το μεγάλο κάλεσμα. Μια αγνή διαμαρτυρία. Αναγκάζομαι να φύγω στην επαρχία για δουλειά, ώστε να στέλνω λεφτά στα παιδιά μου. Ήρθα να φωνάξω λοιπόν για την κατάντια στην οποία μας έφεραν οι πολιτικοί».
Κική Ντιμέρη, 51 ετών, ιδιωτική υπάλληλος
«Ο γιος μου είναι εδώ και πολλούς μήνες άνεργος. Κατέβηκα σήμερα στη διαδήλωση μαζί με τον εργοδότη μου, ο οποίος δεν μπορεί πλέον να με πληρώνει. Δεν βγαίνει και αυτός οικονομικά. Κατέβηκα να διαμαρτυρηθώ και από ντροπή. Ντροπή για το μέλλον των νέων ανθρώπων, των παιδιών μας. Γιατί σας φέραμε σε έναν τέτοιο κόσμο;»
Νίκος Σταυριανόπουλος, 34 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος
«Έχω δύο μικρά παιδιά. Απαιτώ για τα παιδιά μου ένα καλύτερο μέλλον. Λυπάμαι για την κατάσταση που αφήνουμε στους νέους.
Ευαγγελία Λουκάκου, 20 ετών, φοιτήτρια«Για ποιο λόγο να τελειώσω τις σπουδές μου; Φοβάμαι να βγω στην αγορά εργασίας. Από την άλλη, πρέπει να βοηθήσω οικονομικά και τους γονείς μου. Τόσα βάρη σε τόσο νεαρή ηλικία δίχως μέλλον. Οι νέοι είμαστε πικραμένοι και θυμωμένοι. Ας το καταλάβουν»
Χατζηστογιάννη Κάτια, 35 ετών, άνεργη«Είμαι έντεκα μήνες άνεργοι. Αυτό και μόνο εξηγεί όλους τους λόγους για τους οποίους συμμετέχω στην διαδήλωση. Δεν αντέχουμε άλλο οι Έλληνες. Κουραστήκαμε να υπομένουμε. Κουραστήκαμε να συγχωρούμε τους πολιτικούς. Κουραστήκαμε να σιωπούμε».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ
Σχετικές φωτογραφίες:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)