Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
Ο αργός θάνατος της μεσαίας τάξης
Άρθρο των Financial Times αποδεικνύει πως η πραγματική αξία των μισθών σήμερα είναι μικρότερη από το 1975.
Την ώρα όμως που οι μισθοί...
παγκοσμίως ψαλιδίζονται, η μεσαία τάξη αργοπεθαίνει αφού είναι και υπερχρεωμένη ενώ παρατηρείται πως τα πολλά λεφτά μαζεύονται στους λογαριασμούς των πολύ μα πολύ πλούσιων.
Διαβάστε το άρθρο με τίτλο:''Ο αργός θάνατος της μεσαίας τάξης''
Τρία και πλέον χρόνια μετά το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ένα νέο φάντασμα στοιχειώνει τις περισσότερες προηγμένες οικονομίες: η προοπτική πολλών ετών μισθολογικής στασιμότητας για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Στα μεταπολεμικά χρόνια, επικρατούσε η άποψη στις ανεπτυγμένες οικονομίες ότι κάθε γενιά θα πρέπει να περιμένει να έχει αισθητά καλύτερο βιοτικό επίπεδο σε σχέση με την προηγούμενη. Όμως, οι προοπτικές για τη μισθολογική ανάπτυξη σπάνια ήταν τόσο χάλια όσο είναι σήμερα.
Για ορισμένες ομάδες μεσαίου εισοδήματος, η ιδέα της στασιμότητας ή της μείωσης του εισοδήματος δεν είναι νέα. Οι χειριστές μηχανημάτων στη Βρετανία υπολόγιζαν να πληρώνονται με 19.068 στερλίνες το 2010, περίπου 5% λιγότερα από το 1978, εναρμονισμένα με τον πληθωρισμό.
Το μέσο πραγματικό εισόδημα των ανδρών στις ΗΠΑ δεν έχει αυξηθεί καθόλου από το 1975. Παράλληλα, το μέσο πραγματικό εισόδημα του ιαπωνικού νοικοκυριού μειώθηκε στη δεκαετία έως το 2005 και το γερμανικό εισόδημα μειώνεται τα τελευταία 10 χρόνια.
Κάποιες από αυτές τις πιέσεις στο μεσαίο εισόδημα καλύφθηκαν, τουλάχιστον προσωρινά, από την πιστωτική άνθηση, η οποία έδωσε στις οικογένειες τη δυνατότητα να ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα κέρδιζαν. Σήμερα, όμως, η μεσαία τάξη σε όλο τον πλανήτη νιώθει και πάλι το σφίξιμο, γιατί ταυτόχρονα είναι και υπερχρεωμένη.
Είναι μια κατάσταση που καθόλου δεν αντεπεξέρχεται σε όσα θα επιθυμούσαν οι πολιτικοί, ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν αυξήσεις φόρων και περικοπές των δαπανών, για να εξασφαλίσουν δημοσιονομική εξυγίανση. Και αυτή η προσαρμογή είναι απαραίτητο να γίνει, πριν οι χώρες αρχίσουν να επιβάλλουν την ακόμη δυσκολότερη διαδικασία προσαρμογής στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και στη γήρανση του πληθυσμού.
Δύο ερωτήματα εγείρονται από τις τάσεις στους μισθούς και στα έσοδα των νοικοκυριών: Τι ακριβώς συμβαίνει στο εισόδημα των ανεπτυγμένων οικονομιών; Και γιατί;
Οι απαντήσεις έχουν αρχίσει να δίνονται πολύ πρόσφατα. Από το 1975, ο μέσος ανδρικός μισθός στις ΗΠΑ έχει μείνει στάσιμος σε πραγματικούς όρους, ενώ το ΑΕΠ συνέχισε να αυξάνεται ταχέως. Αρχικώς, άλλες χώρες αντιστάθηκαν σε αυτήν την τάση, δημιουργώντας στις ΗΠΑ τον φόβο ότι μια ιδιαίτερη αμερικανική ασθένεια έχει πλήξει τον πολιτισμό και την αγορά εργασίας της Αμερικής.
Η ανάπτυξη στο εθνικό κατά κεφαλήν εισόδημα κάπου πρέπει να πήγε. Στις ΗΠΑ, τα λεφτά πήγαν σχεδόν αποκλειστικά στους πολύ-πολύ πλούσιους. Τα έσοδα των Αμερικανών με προ φόρων εισόδημα στο ανώτατο 1% της εισοδηματικής κλίμακας αντιστοιχούσαν στο 8% του συνόλου το 1974, αλλά είχαν εκτιναχτεί στο 18% το 2008, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων για τα ανώτερα εισοδήματα στον κόσμο, που καταρτίζεται με βάση τα φορολογικά στοιχεία.
Όμως, η αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας δεν είναι καθόλου μόνο αμερικανικό φαινόμενο. Ο ΟΟΣΑ έχει καταλήξει ότι η ανισότητα αυξήθηκε από το 1985 έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000 σε 17 από τις 22 ανεπτυγμένες οικονομίες για τις οποίες υπάρχουν επαρκή στοιχεία. «Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα επίπεδα εισοδηματικής ανισότητας συγκλίνουν σε έναν κοινό και υψηλότερο μέσο όρο… Χώρες όπως η Δανία, η Γερμανία και η Σουηδία, που έχουν παραδοσιακά χαμηλά επίπεδα ανισότητας, πλέον δεν γλιτώνουν από το άνοιγμα της ψαλίδας».
Η αυξανόμενη ανισότητα σε όλες σχεδόν τις χώρες καθοδηγείται από τις τάσεις στην αγορά εργασίας. Και διογκώνεται από τον περιορισμό των αναγκών για θέσεις εργασίας οι οποίες απαιτούν «μέτριες» ικανότητες. Σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι αγορές εργασίας επικεντρώνονται γύρω από «υπέροχες δουλειές ή απαίσιες δουλειές», όπως αναφέρει ο καθηγητής του Centre for Economic Performance στο London School of Economics, κ. Alan Manning. Μεταξύ του 1993 και του 2006, το ποσοστό των εργασιών στο «μεσαίο» πεδίο μειώθηκε, ενώ η υψηλή και η χαμηλή απασχόληση αυξήθηκαν. Αυτό το συμπέρασμα είναι κοινό σε όλες σχεδόν τις προηγμένες οικονομίες, ανεξαρτήτως οικονομικών χαρακτηριστικών και πολιτικής κουλτούρας.
Η ομοιότητα των τάσεων υποδεικνύει ότι υπάρχουν δυνάμεις μεγαλύτερες από την εθνική πολιτική ή τα χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας. Αν και επικρατούν ποικίλες απόψεις για το τι προκαλεί τις τάσεις στην ανισότητα και τη ζήτηση εργασίας, υπάρχουν και κάποιες συγκεκριμένες τάσεις που ξεχωρίζουν.
Όσον αφορά στην κορυφή της διανομής εισοδήματος, η επανάσταση στις επικοινωνίες έχει δώσει τη δυνατότητα σε αρκετούς κλάδους που διακρίνονται να επεκτείνουν τις πωλήσεις και τα έσοδα από το τοπικό κοινό στο διεθνές. Άλλοι, όπως ο χρηματοοικονομικός, βρήκαν τρόπους για να βγάλουν περιουσίες, τζογάροντας με τα λεφτά των άλλων.
Για πολλούς πανεπιστημιακούς αποφοίτους, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το Ίντερνετ βελτιώνουν τις ελαστικές δεξιότητές τους, δίνοντάς τους περισσότερες πληροφορίες. Οι εκδότες μπορούν να διανέμουν το περιεχόμενό τους διεθνώς, οι λογιστές ή οι αρχιτέκτονες μπορούν να εξυπηρετήσουν πελάτες από μακριά και οι καθηγητές έχουν ένα διεθνές κοινό για τις ιδέες τους στα blogs, αντί να δίνουν διαλέξεις μόνο στους μαθητές τους. Η ζήτηση για υψηλής δεξιότητας δουλειές είναι μεγαλύτερη από την ανάπτυξη των αποφοίτων για παραπάνω από μία γενιά, γεγονός που δημιουργεί αύξηση εισοδημάτων.
Όσον αφορά στις χαμηλότερες βαθμίδες της εισοδηματικής κλίμακας, η τεχνολογία εξακολουθεί να μην έχει επιρροή, αφού ποια χρήση θα μπορούσε να έχει σε δουλειές όπως του καθαρισμού ή της φροντίδας ηλικιωμένων; Όμως, έχει προκαλέσει σοβαρά πλήγματα στη ζήτηση για εργασίες κοινότυπες, αλλά με ιδιαίτερες απαιτήσεις -που κάποτε ήταν η σπονδυλική στήλη της απασχόλησης στις προηγμένες οικονομίες-, από τους εργάτες στα εργοστάσια και τους τραπεζικούς υπαλλήλους μέχρι τους χειριστές μηχανημάτων.
Δεν έχει καθόλου πλάκα να είσαι χειριστής μηχανήματος σε έναν κόσμο αυτοματοποιημένων κέντρων διανομής. Κι αυτό φαίνεται στους μισθούς και στις θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης. Και, δεδομένου ότι είναι η μεσαία τάξη που αποφασίζει τα αποτελέσματα των εκλογών, θα φανεί και στη διαμόρφωση απόψεων των πολιτικών.
www.newsit.gr
Δωρεάν ασύρματο Ίντερνετ σε μετρό και ΟΣΕ
Το ασύρματο Ίντερνετ (wi-fi) τώρα και στο μετρό και τον ΟΣΕ και μάλιστα δωρεάν.
Το πρωτοποριακό σύστημα θα τοποθετηθεί μέσα στους επόμενους 12 μήνες σε όλους τους σταθμούς του μετρό και του ΟΣΕ, αλλά και σε επιλεγμένους σταθμούς αστικών λεωφορείων.
Όταν ολοκληρωθεί το έργο, θα διασφαλίζεται η απρόσκοπτη συνέχεια του σήματος ανάμεσα στους σταθμούς.
Η εγκατάσταση του συστήματος είναι δέσμευση του υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Γ. Ραγκούση και των διοικήσεων του ΟΑΣΑ και του μετρό.
protothema
Οι 15 βασικές αλλαγές που φέρνει στα ΑΕΙ ο νόμος-πλαίσιο, τέλος για άσυλο και αιώνιους φοιτητές
Δεκαπέντε βασικές αλλαγές φέρνει στα ΑΕΙ ο νέος νόμος-πλαίσιο που υπερψηφίστηκε το...
βράδυ της Τετάρτης στη Βουλή από ευρύτατη πλειοψηφία βουλευτών.
Η συναίνεση επιτεύχθηκε έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά και την αποδοχή από μέρους της κυβέρνησης δύο εκ των τριών προϋποθέσεων που έθετε η ΝΔ. Τέλος στο πανεπιστημιακό άσυλο, όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Όπως αναφέρουν την Πέμπτη Τα Νέα, οι 15 βασικές αλλαγές είναι οι εξής:
1. Τα πανεπιστήμια αποκτούν διοικητική δυαρχία. Ενα 15μελές Συμβούλιο με οκτώ εσωτερικά μέλη, έξι εξωτερικά και έναν εκπρόσωπο φοιτητών θα είναι αρμόδιο για διοικητικά θέματα και ανάπτυξη, ενώ η Σύγκλητος θα έχει ακαδημαϊκές αρμοδιότητες
2. Ο πρύτανης επιλέγεται βάσει διεθνούς προκήρυξης ενδιαφέροντος και μπορεί να προέρχεται από χώρο εκτός του πανεπιστημίου που θα διοικεί. Το Συμβούλιο θα προκρίνει 2 ή 3 υποψηφιότητες και στη συνέχεια οι καθηγητές του ιδρύματος θα ψηφίζουν για την ανάδειξη του ενός. Δεν ψηφίζουν διοικητικοί υπάλληλοι και φοιτητές. Η θητεία του θα είναι πενταετής χωρίς δυνατότητα ανανέωσης.
3. Καταργείται το πανεπιστημιακό άσυλο. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων τους εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία.
4. Οι καθηγητές θα αξιολογούνται κάθε πενταετία και προβλέπονται επιβραβεύσεις για θετικές και κυρώσεις σε περίπτωση αρνητικής αξιολόγησης.
5. Οι πανεπιστημιακοί εντάσσονται σε τρεις βαθμίδες: καθηγητές, αναπληρωτές και επίκουροι. Μπορούν να καλούνται ως επισκέπτες καθηγητές και καταξιωμένοι Έλληνες ή αλλοδαποί επιστήμονες
6. Προβλέπεται δυνατότητα σύντομων σπουδών τριετούς διάρκειας που θα οδηγούν σε κανονικό πτυχίο, για όσα ιδρύματα το αποφασίσουν.
7. Ιδρύονται σχολές μεταπτυχιακών σπουδών και σχολές διά βίου μάθησης.
8. Τέλος στους «αιώνιους» φοιτητές. Θα χάνουν τη φοιτητική ιδιότητα αν ξεπεράσουν τέσσερα εξάμηνα σπουδών περισσότερα από τον κανονικό χρόνο. Δίνεται δυνατότητα μερικής φοίτησης σε εργαζόμενους φοιτητές. Θεσπίζονται φοιτητικά δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου.
9. Οι φοιτητές θα μπορούν να μετακινούνται εσωτερικά σε διαφορετικά τμήματα, μεταφέροντας πιστωτικές μονάδες, όπως συμβαίνει με το πρόγραμμα Erasmus για τις μετακινήσεις στο εξωτερικό.
10. Η περιουσία και τα κληροδοτήματα των ιδρυμάτων θα αξιοποιούνται για την αύξηση των εσόδων τους από οργανισμούς που θα ιδρυθούν.
11. Μέρος της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων συνδέεται με την αξιολόγησή τους. Προβλέπεται πρόσθετη χρηματοδότηση βάσει δεικτών ποιότητας.
12. Μπορούν να συγχωνεύονται, κατατέμνονται και καταργούνται ΑΕΙ, όταν υπάρχει δυσανάλογα μικρός ή μεγάλος αριθμός φοιτητών και όταν η λειτουργία τους δεν δικαιολογείται επιστημονικά.
13. Μπορούν να ιδρύονται παραρτήματα ελληνικών ΑΕΙ σε άλλες χώρες.
14. Μπορούν να οργανώνονται μαθήματα στην αγγλική και σε άλλες γλώσσες. Η διδασκαλία ξένης γλώσσας καθίσταται υποχρεωτική για τη λήψη πτυχίου.
15. Προβλέπεται λειτουργία επώνυμων εδρών για χορηγούς και ευεργέτες των πανεπιστημίων.
http://24wro.blogspot.com
Σαν σήμερα 25/8/2011
1609: Ο Γαλιλαίος επιδεικνύει το πρώτο τηλεσκόπιο σε βενετούς συγκλητικούς.
1914: Παραιτείται από την πρωθυπουργία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Διχασμός στην Ελλάδα.
1949: Στις 5:30 το πρωί ο στρατός εξαπολύει την τελική επίθεσή του στον Γράμμο κατά των ανταρτών.
1981: Ο δολοφόνος του Τζον Λένον, Μαρκ Τσάπμαν, καταδικάζεται σε φυλάκιση 20 ετών.
- Γεννησεις
1934: Γιάννης Βογιατζής, τραγουδιστής και ηθοποιός.
1954: Έλβις Κοστέλο, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ντέκλαν Πάτρικ Μακ Μάνους, βρετανός ρόκερ.
1970: Κλόντια Σίφερ, γερμανίδα μοντέλα.
- Θανατοι
2002: Γιάννης Γκιωνάκης, ηθοποιός.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)