Τι βλέπει κανείς με μία βόλτα!!!

    Γράφω για να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, αναγνώστη μου.... Ενίοτε και τις εικόνες που συναντώ έξω στο δρόμο, αλλά κυρίως σκέψεις και προβληματισμούς. Ακολουθεί η εξιστόρηση....

   Η ανάγκη για εξοικονόμηση χρημάτων και προσπάθεια αδυνατίσματος σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα περιβαλοντική μου συνείδηση με έκανε να αρχίσω να χρησιμοποιώ το ποδήλατο για τις κοντινές διαδρομές. Ευτυχώς ο δήμος στον οποίο κατοικώ έχει τις κατάλληλες υποδομές για την ασφαλή μου μετακίνηση εντός των τειχών του.
    
Σε ένα από τα καθημερινά μου μικρά ταξίδια έγινα μάρτυρας μιας συμβολικής όσο και ουσιαστικής κίνησης από έναν οδηγό ποδηλάτου. Ένας κύριος γύρω στα 45 με το καλό του το κοστούμι, με τη γραβάτα του και το χαρτοφύλακα του, καβαλάει το ποδήλατό του και κατευθύνεται προς το σπίτι του. Ανεβαίνοντας τον ποδηλατόδρομο, ο ήρωας (κυριολεκτικά) αντικρίζει ένα αυτοκίνητο να του κλείνει τον δρόμο και να τον αναγκάζει να κατεβεί στο οδόστρωμα πηγαίνοντας ανάποδα για κάποια μέτρα για να συνεχίσει την πορεία του. Εκείνος αντιλαμβάνεται ότι το αυτοκίνητο έχει μόλις παρκάρει και ο οδηγός του κατεβαίνει για να πάει στο σούπερ μάρκετ που βρίσκεται παράλληλα στον ποδηλατόδρομο.
  
  Με μία απλή κίνηση με έκανε να τον συμπαθήσω απεριόριστα. Περνώντας δίπλα από τον οδηγό του σταθμευμένου αυτοκινήτου, τον κοίταξε μέσα στα μάτια και τον έφτυσε με όλο το μίσος που διέθετε! Χωρίς να πει κουβέντα. Και συνέχισε την πορεία του από τον ποδηλατόδρομο. Όπως καταλαβαίνετε ο άνθρωπος αυτός έκπληκτος από την ενέργεια του ποδηλάτη ξαναμπήκε μέσα στο αυτοκίνητο και έγινε καπνός. Από ντροπή? Για να τον κυνηγήσει? Δεν θα μάθω ποτέ...

  Εγώ χάρηκα γι'αυτό που είδα. Και χάρηκα πολύ. Επιτέλους ρε πούστη μου! Κάποιος αντιδράει. Έστω κι έτσι. Έστω και για κάτι τόσο ασήμαντο! Δεν είναι όλοι υπνωτισμένοι τελικά. Το λογικό επικράτησε για μια φορά. Ναι ρε φίλε, δε γουστάρω να βάζεις το αυτοκίνητο στον ποδηλατόδρομο. Ούτε να παρκάρεις στο ένα μέτρο από το φανάρι, ούτε να το αφήνεις πάνω στη διάβαση πεζών! Αλλά αυτά τα κάνεις επειδή μπορείς και επειδή ο αστυνομικός είναι απασχολημένος.
   
Και περνάω στη δεύτερη ιστορία.... Ο αστυνομικός είναι απασχολημένος λοιπόν. Και είναι απασχολημένος γιατί είναι επιφορτισμένος με το δύσκολο έργο να κόβει κλήσεις σε μηχανάκια 50αρια με κομμένη εξάτμιση και να πουλάει μαγκιά σε 15χρονα κοριτσάκια. Προφανώς δεν κάνουν όλοι τα ίδια και προφανώς δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτό έκανε ο ΜΠΑΤΣΟΣ που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πάνω.

  Αφού το συμβάν με τον συμπαθέστατο ποδηλάτη έληξε συνέχισα την πορεία μου. Λίγα μόλις μέτρα από το σημείο που προανέφερα ένας ΜΠΑΤΣΟΣ (μπάτσος ήταν όχι αστυνομικός) θεώρησε πολύ ύποπτη μια κοπελίτσα 16 χρονών το πολύ, που κρατούσε ένα βιβλίο στο χέρι. Της ζήτησε ταυτότητα και εκείνη του την έδειξε. Αλλά όχι αναγνώστη μου! Το λαγωνικό της Ελληνικής Αστυνομίας δεν αρκέστηκε σε αυτή την ενέργεια (ποιος ξέρει άλλωστε τι παρανομίες και τι αλητείες μπορεί να κάνει ένα κοριτσάκι 16 ετών).
  
  Το λαγωνικό λοιπόν ζήτησε από την κοπέλα να αναποδογυρίσει το βιβλίο που κρατούσε και να ξεφυλλίσει μία-μία τις σελίδες για να διαπιστώσει μήπως κρύβει κάτι εκεί. Είναι πολύ πιθανό να έκρυβε εκεί όπλα ή ναρκωτικά! Η νεαρή, φοβισμένη το έκανε κι αυτό. Έτσι αφού αυτή η διάνοια διαπίστωσε πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας άφησε την κοπέλα να φύγει. ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΠΟΔΗΛΑΤΗ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ? 






ΤΣΟΓΛΑΝΟΣ