Πήρε κανείς το μήνυμα? Άρθρο του Γιάννη Πανούση

Ο Γιάννης Πανούσης έλκει την καταγωγή του από την Αρκαδία και την Κορινθία, αλλά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε στη Νομική, αλλά αγαπούσε τη Φιλολογία. Συνέχισε τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες και συνέχισε στη Γαλλία με εγκληματολογία, που αποτελεί συνδυασμό πολιτικής σκέψης, φιλολογίας, νομικής και πολιτικής επιστήμης. Διετέλεσε καθηγητής στη Νομική Θράκης επί 19 χρόνια (και πρύτανης απο το 1994 έως το 1997) και όταν έφυγε από εκεί για τη Νομική Αθηνών ένιωσε ότι "ξενιτεύεται" -παρότι όταν είχε πρωτοπάει στην Κομοτηνή είχε τρομάξει!

Μπορεί κανείς να συσχετίσει την ίδρυση τζαμιού με την εγκατάσταση των μεταναστών στο «άσυλο» της Νομικής; Μπορεί κανείς να συσχετίσει την κοινωνική ανασφάλεια των πολλών με την «περιφρακτική» ασφάλεια των ολίγων; Μπορεί κανείς να συσχετίσει λέξεις, αριθμούς και νοήματα (όπως επιμήκυνση χρέους, αναδιάρθρωση, άνοιγμα στην αγορά) με βιώματα (όπως ανεργία, κοινωνικός αποκλεισμός, φτώχια, κλείσιμο στον εαυτό σου καις το σπίτι σου);

Τι κοινό μπορεί να έχουν οι παραπάνω συσχετίσεις; Απλούστατα ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, όπως τα κατοχύρωσε η Γαλλική Επανάσταση, ισχύουν μερικώς, κατά περίπτωση και με βάση ποσοτικά (ή «αγοραία») κριτήρια και καταλύονται πλήρως όταν συγκρούονται με το ποινικό -κανονιστικό πλαίσιο της έννομης (και όχι μόνον) προστασίας ισχυρών.

Η ελευθερία (και γενικότερα: οι ελευθερίες) δεν συνιστούν αναπόσπαστο μέρος της ιδιότητας του ανθρώπου, αλλά αξεσουάρ του status του. Έχεις τόσες ελευθερίες όσες επιτρέπει η εθνοτική, φυλετική, οικονομική, κοινωνική σου κατάσταση.

Ο πλούσιος διαθέτει προσωπικό χώρο λατρείας, προσωπική φρουρά και προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό.Ο φτωχός προσεύχεται στο δρόμο, κινδυνεύει στο δρόμο και «πετιέται» στο δρόμο σε περιόδους κρίσης.

Όσο ο νόμος δεν λειτουργεί ως ασπίδα για όλους και ως άσυλο για τους αδύναμους τόσο θα πληθαίνουν τα φαινόμενα σύγκρουσης (που η τηλεοπτική εκδοχή θα τα χαρακτηρίζει ακατανόητα, ενώ η βίωση της αδικίας / ανισότητας θα τα «νομιμοποιεί»).

Η Δημοκρατία έχει ανάγκη από συνεχή νομιμοποίηση και επαναχάραξη ορίων. Την αρχή, όμως, πρέπει να κάνουν (και να υποστούν τις συνέπειες) αυτοί που κυβερνούν τη μοίρα και άλλων. Οι «καλό-μοιροι» της πολιτικής και της ιντελιγκέτσιας . Μέχρι τότε οι «κακό-μοιροι» θ’ αναζητούν άσυλα.




http://www.aixmi.gr