Μαζί με το πολιτικό σύστημα καταρρέει και το απεργιακό παράρτημά του

Φαίνεται ότι μαζί με το πολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης τείνει να αυτοκαταστραφεί και το απεργιακό παράρτημά του.

Αυτή η μεγαλειώδης διαδήλωση, άρτια οργανωμένη από το παρωχημένο συνδικαλιστικό και παλαιοκομματικό κατεστημένο, είχε παλμό, είχε όμως και αδυναμίες. Έμοιαζε με μια σοβιετική κινηματογραφική υπερπαραγωγή, που όμως προβάλλεται σε ένα multiplex.

Γίναμε μάρτυρες γεγονότων, που έχουμε βαρεθεί, μας έχουν κουράσει, μας έχουν απογοητεύσει:

• Η απεργία αυτή καθ’ αυτή δεν απασχολεί καθόλου το καθεστώς, δεν κομίζει κανένα όφελος στους απεργούς, παρά περισσότερο μειωμένες αποδοχές, σε ένα περιβάλλον γενικής φτώχειας.
• Οι γνωστοί – άγνωστοι βρίσκουν πάντα τον τρόπο να προκαλέσουν τους καθιερωμένους τραμπουκισμούς και να προσφέρουν έτοιμη παπαγαλίνη για τα δελτία της επόμενης ημέρας.
• Η πάνοπλη και πολύπειρη πλέον αστυνομία διαλύει προληπτικά την πορεία, κάνοντας άσκοπη χρήση παράνομων χημικών απέναντι σε φιλήσυχους πολίτες, που απλά διαδηλώνουν νόμιμα την ανέχειά τους.

Η χθεσινή πορεία μας γέμισε και μερικές επιπλέον απορίες:

• Πολίτες ανέφεραν ότι οι μπαχαλάκηδες κατέφθασαν στην πλατεία παρέα με τα ΜΑΤ, πράγμα που βεβαίως όλοι το ξέρουμε εδώ και χρόνια, αλλά κανένας δεν το παραδέχεται επισήμως.
• Ο κ. Αλαβάνος χρησιμοποιήθηκε έξυπνα από το καθεστώς, προκειμένου μια κατά τα άλλα πιθανή κατάληψη της πλατείας, να εκφυλιστεί σε χάπενινγκ μιας ολοένα και γραφικότερης αριστερά.
• Το μπλοκ του ΠΑΜΕ, συμπεριφέρθηκε σαν εκδρομή νηπίων, με μόνο του μέλημα, μη τυχόν νομιμοποιήσει την άλλη αριστερά. Προσπέρασε τρέχοντας το σύνταγμα και χάθηκε στο βάθος.

Και όμως, αυτή τη φορά είχε κατέβει κόσμος απλός, ακομμάτιστος με γνήσια αγανάκτηση. Και αντί να βρει εκεί στους δρόμους συναγωνιστές, βρήκε το alter ego του καθεστώτος, βρήκε ένα σύστημα που είναι καταδικασμένο να χαθεί στη λήθη. Ήρθε αντιμέτωπος με τα πλακάτ των επαγγελματιών συνδικαλιστών και με τα χημικά των προστατών του πολίτη. Αντιμέτωπος με τη μυρωδιά της φορμόλης ενός υποταγμένου συστήματος και με τον αυταρχισμό μιας κυβέρνησης έτοιμης να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που θα παρατείνει την ήδη απονομιμοποιημένη εξουσία της.

Αυτή ήταν μάλλον η τελευταία πορεία της μεταπολίτευσης, γιατί τώρα:

• Έχουμε την εμπειρία των αυτοοργανωμένων κινημάτων που ανέτρεψαν τους τυράννους τους.
• Ξέρουμε πια ότι οι απεργίες δεν πτοούν το καθεστώς, το συνθλίβουν όμως κινήματα βάσης, όπως το "δεν πληρώνω".
• Απέχουμε συνειδητά από τα βραδινά δελτία.
• Ενημερωνόμαστε εναλλακτικά από το διαδίκτυο.
• Αυτοοργανωνόμαστε φιλικά, χωρίς σωτήρες, κομματάρχες και κομισάριους.
• Επιλέγουμε ειρηνικές δράσεις που τσακίζουν τα νεύρα του καθεστώτος.
• Στόχος μας να φύγει η επικίνδυνη κυβέρνηση και να ανακτήσουμε τα κλεμμένα, την αξιοπρέπεια και την πόλη μας.

Δεν απογοητευόμαστε από τη χθεσινή παράσταση. Το πλήθος του κόσμου έστειλε το μήνυμα που έπρεπε, όπως θα το έκανε μια δυσμενής δημοσκόπηση. Αυτό είναι μια πρώτη νίκη.

Πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα που θα πάμε στην πλατεία, χωρίς συνδικαλιστικά, παλαιοκομματικά και αναρχικά βαρίδια. Έχουμε το βάρος των αριθμών και τη δύναμη της ηθικής. Έχουμε απέναντί μας τη δράκα των συνδικαλιστών, τους επαγγελματίες αριστερούς και την ελίτ των τραπεζιτών. Είναι αυτονόητο ότι θα νικήσουμε.

Μείνετε συντονισμένοι.
Κακοφωνίξ

apneagr.blogspot.com